lunes, 3 de septiembre de 2012

DEMANO UNA CADIRA PER TU


Dedicada a Lluís Llach


Demano una cadira per tu
a primera fila
on van els privilegiats
amb les animes sensibles.

A prop de la belleza
Amb els ulls que tu vulguis.
A prop de la tendresa
La tendresa que has donat.

I no es que busqui
un privilegi
simplement demano
una cadira per tu
a primera fila.

 Letra y música: Carlos Emilio González Rimada


domingo, 2 de septiembre de 2012


CARTA A MEU AVÓ     
por Carlos Emilio González Rimada i Pons  (programa 30-05-04)
 
Non, non, non, avó
,
Galicia non é a que foi

,
nin a que ti me contabas,


agora falan galego

ata os que nunca o falaban.


Na Coruña é unha odisea

atopar unha cabina para falar,

a que non furrula está ocupada,

e hai tantos coches

que non hai quen poida aparcar.

En Vigo coma en Nova York

constrúen scalextric. ¡Que traballo!

E se non lles gusta como queda

non lle dan máis voltas,

tirano abaixo.


E agora os homes coidan dos nenos

e as mulleres traballan na Renfe

e os nenos xa non comen grelos,

nin cocido
,
agora comen bistec e almorzan corn

flakes.


Non, non, non, avó
,
Galicia non é a que foi
ç,
nin a que ti me contabas,

agora falan galego

ata os que nunca o falaban.

E sei que en máis dunha vila

pecharon o concello
,
pois botaban o partido;

aquí cando dan fútbol

non se salva nin Cupido.

Manoliño xa non ten a tenda,

agora deseña e fabrica moda;

¡se o vise Mafalda e Felipe

como fái negocios

e como fala....!

E así van as cousas por Galicia;

a terra segue fermosa e verde,

"a pesar da ciencia e a tecnoloxía''

e algunha xente

que cre que San Xoán é cada día.

http://www.galiciaconvos.com.ar/convos_literatura_carta_avo_ga.htm







Puente sobre el río Deva en Crecente (Pontevedra), Agosto 2012